Bojowy Hopak - Sztuka Walki Kozaków zaporoskich

  • Czym jest Bojowy Hopak

    Bojowy Hopak - jest to najstarsza europejska sztuka walki wykorzystywana przez Kozaków zaporoskich podczas bitew, reaktywowana przez Mistrza Sztuk Walk Wołodymyra Piłata. Jest to kompleksowy system wychowania, który przywiązuje dużą wagę nie tylko do rozwoju fizycznego, ale również intelektualnego i duchowego.

    Dalekowschodnie sztuki walki bazują na filozofii religii azjatyckich i oparte są na tamtejszej kulturze. Hopak natomiast oparty jest na kulturze europejskiej – słowiańskiej. Hopak charakteryzuje się również bardzo urozmaiconymi elementami techniki, m.in. występuje tu unikalna technika wykonywana w przysiadzie, której nie znajdziemy w żadnej innej sztuce walki.

    Zajęcia z Hopaka składają się z treningu i lekcji. Pod koniec zajęć pół godziny przeznacza się na materiał lekcyjny, w trakcie którego wpajane są uczniom zasady moralnego postępowania, szacunku do starszych, wzajemnego wspierania się oraz wiele innych norm, przyczyniających się do ich rozwoju.

    Technika Bojowego Hopaka to uderzenia rękami, kopnięcia nogami w wyskoku, w przysiadzie, różnorodne kroki, zbicia, podcięcia, kopnięcia okrężne i proste, walka w przysiadzie i półprzysiadzie. Na wyższych stopniach zawansowania występuje również technika parterowa. W Hopaku można także rozwijać umiejętności posługiwania się bronią białą, taką jak np.: szabla, miecz, pałka, kosa bojowa, cep bojowy, nóż.

    Poziomy zaawansowania w Bojowym Hopaku

    W Bojowym Hopaku występuje 7 poziomów zaawansowania:

    • Poziom początkujący:
      • Nowyk
    • Poziomy uczniowskie:
      • Żowtiak
      • Sokił
      • Jastrub
    • Poziom przejściowy:
      • Dżura
    • Poziomy mistrzowskie:
      • Kozak
      • Charakternik
      • Wołchw
    Konkurencje w Bojowym Hopaku

    W Bojowym Hopaku przewiduje się takie konkurencje jak:

    • Odnotan - indywidualna kompozycja z demonstracją technik Bojowego Hopaka, przy muzyce.
    • Tan-Dwobij - poprzednio wyuczony pokazowy układ, składający się z technicznych elementów Bojowego Hopaka, wykonywany jednocześnie przez dwóch zawodników, którzy symulują walkę. Także z muzycznym podkładem.
    • Zabawa - rodzaj sparingu z ograniczonym kontaktem. Głównym celem Zabawy jest zastosowanie technicznych elementów Bojowego Hopaka w pojedynku oraz wchodzenie i wychodzenie z bojowego dystansu.
    • Bornia - rodzaj pojedynku z dopuszczonym kontaktem. W Borni dozwolona jest seryjna praca na średnim oraz dalekim dystansie.
    • Herc - rodzaj pojedynku z pełnym kontaktem. W Hercu przewiduje się kilkanaście rodzajów zmagań, które są zgodne z zasadami zawodów odpowiadających dzisiejszym międzynarodowym analogom systemów bojowych - odpowiednio stylu K1, PRIDE.
    Kierunki rozwoju w Bojowym Hopaku

    Hopak rozwija się w 4 kierunkach:

    • Zdrowotnym
      Kierunek zdrowotny

      Kierunek zdrowotny - jest idealny dla początkujących, osób dorosłych oraz wszystkich tych, którzy są daleko od sportu, a pragną wzmocnić swoje zdrowie i pozostać w dobrej fizycznej formie. Trenując w kierunku zdrowotnym Bojowego Hopaka, ludzie rozwiązują problemy związane ze zdrowiem. Podwyższa się także wytrzymałość psychologiczna uczniów, zaczynają oni dokładniej rozumieć jakie mogą być jest szkodliwe lub niebezpieczne wpływy świata zewnętrznego i uczą się ich unikać.

      Łódź z ekipa hopakowców

      Kierunek zdrowotny Bojowego Hopaka ma na celu:

      1. Zaciekawienie ludzi polepszeniem stanu swojego zdrowia oraz zachowaniem dobrego stanu zdrowia;
      2. Przekazanie uczniom wiedzy na temat higieny, prawidłowego odżywiania, kreowania sprzyjającego środowiska, optymalnego rozkładu pracy (obciążeń) i odpoczynku, a także innych składowych zdrowego stylu życia;
      3. Wyjaśnienie sposobów szybkiego i efektywnego leczenia powszechnych chorób, przy wykorzystaniu naturalnych metod.
      4. Nauczenie najefektywniejszych ćwiczeń na wzmocnienie różnych układów organizmu;
      5. Nauczenie efektywnych algorytmów przeżycia i zachowania zdrowia we współczesnych warunkach.

      Kierunek zdrowotny przewiduje różnorodne ćwiczenia zdrowotne - od prostej rozgrzewki, poprzez techniki oddychania, po ćwiczenia energetyczne.

      Obejmuje naukę technicznych elementów kozackiej sztuki walki "Bojowy Hopak", jak również podstaw samoobrony.

      Dodatkowo przeprowadzane są zajęcia z gimnastyki i podstaw akrobatyki w specjalnie wyposażonych salach, gdzie uczniowie mogą nauczyć się stawać w mostek, siadać do szpagatu, wykonywać różnego rodzaju salta itp.

      Kierunek zdrowotny uwzględnia również treningi na świeżym powietrzu, piesze wycieczki, spływy, systemy przeżywania w ekstremalnych sytuacjach.

      Proces wychowawczy łączy w sobie zajęcia teoretyczne, a także lekcje o historii, rycerskich obrzędach, zwyczajach, tradycjach oraz wielu innych rzeczach.

      Zgodnie z zasadami obowiązującymi w szkole, kierunek zdrowotny trenują wszyscy początkujący.

    • Folklorystyczno-artystycznym
      Kierunek folklorystyczno-artystyczny

      Kierunek folklorystyczno-artystyczny - przeznaczony dla ludzi kreatywnych, którzy pragną pokazać swoje umiejętności poprzez uczestniczenie w pokazach artystycznych, a także mają na celu pokazanie piękna i doskonałości ruchów Bojowego Hopaka.

      Samodoskonalenie w kierunku folklorystyczno-artystycznym Bojowego Hopaka pomaga w pełni uwolnić potencjał kreatywności oraz znaleźć godne miejsce własnemu talentowi. Na poziomie międzynarodowym, kierunek folklorystyczno-artystyczny pozwala podnieść autorytet swojej kultury (między innymi bojowej), jak również daje możliwość włączenia kreatywnych ludzi w rozwój europejskiej sztuki walki.

      Za pomocą rozwoju folklorystyczno-artystycznego kierunku Bojowego Hopaka możliwe jest podtrzymanie oraz rozwijanie Sztuki Walki na poziomie organizacyjnym, sprzyjanie zachowaniu kulturowej identyfikacji Europejczyków.

      Specjalnie dla zdolnej młodzieży i ludzi twórczych przeprowadza się zajęcia w folklorystyczno-artystycznych grupach, zajmujących się opracowywaniem ciekawych występów, festiwali, prezentacji. Kierunek folklorystyczno-artystyczny przewiduje również naukę teatralnej sztuki, gry na instrumentach muzycznych oraz śpiewu.

      Folklorystyczno-artystyczny kierunek Bojowego Hopaka ma na celu:

      1. Rozwój artystycznych, muzycznych, aktorskich, choreograficznych i poetycznych umiejętności;
      2. Włączenie kreatywnych i aktywnych ludzi (zwłaszcza dzieci i młodzieży) do festiwali oraz pokazowych występów;
      3. Zaciekawienie kulturą ludową, wychowanie w duchu miłości i szacunku do przodków;
      4. Naukę słowiańskiej symboliki;
      5. Wsparcie organizacyjne utalentowanych ludzi.

      Folklorystyczno-artystyczny kierunek w Szkole Bojowego Hopaka mają możliwość poznawać ci uczniowie, którzy zajmują się kierunkiem zdrowotnym i jednocześnie z technicznego oraz teoretycznego egzaminu na poziom zawansowania "Żowtiak" otrzymali ocenę dobrą lub bardzo dobrą.

      Pokazowe występy szkoły Bojowego Hopaka obejmują:

      • Pokazy i występy: solo-kompozycje (Odnotany), Tan-dwoboje, masowe wydarzenia (pojedynek "ława" na "ławę"), przedstawienia synchroniczne;
      • Występy z tradycyjną bronią: szabla, miecz, kij, włócznia, cep bojowy, kosa bojowa, buława, sierp;
      • Kozackie zabawy: przeprowadzanie gier na siłę, spryt, zręczność i pomysłowość z widzami i gośćmi wydarzenia (dla ochotników).
    • Sportowym
      Kierunek sportowy

      Kierunek sportowy - przeznaczony dla osób aktywnych i wytrzymałych, którzy poprzez reprezentowanie kozackiej sztuki walki Bojowyj Hopak na krajowych, międzynarodowych oraz międzystylowych zawodach pragną utwierdzać sławę europejskiego rycerstwa. Idealnie odpowiada ludziom o wojowniczym charakterze, odważnym i śmiałym, którzy zdatni są uczestniczyć i wygrywać w sportowych pojedynkach.

      Kierunek sportowy Bojowego Hopaka ma na celu:
      1. Doskonałe opanowanie technik samoobrony, zarówno wręcz jak i z wykorzystaniem podręcznych przedmiotów;
      2. Kształcenie zawodników, którzy poprzez wygrywanie na krajowych, międzynarodowych oraz międzystylowych zawodach mają możliwość sławienia Bojowego Hopaka;
      3. Organizacyjne wsparcie sportowców i umożliwianie im udziału w rywalizacjach;
      4. Organizacja konkursów, turniejów i mistrzostw na poziomie krajowym i międzynarodowym;
      5. Podniesienie kozackiej sztuki walki "Bojowy Bopak" do rangi dyscypliny Olimpijskiej.
      Kierunek sportowy przewiduje zawody z takich dyscyplin jak:
      Odnotan
      indywidualna kompozycja przy muzyce, z demonstracją technik Bojowego Hopak.
      Tan-Dwobij
      poprzednio wyuczony pokazowy układ składający się z technicznych elementów Bojowego Hopaka, wykonywany jednocześnie przez dwóch zawodników, którzy symulują walkę. Także z muzycznym podkładem.
      Zabawa
      rodzaj sparingu z ograniczonym kontaktem. Głównym celem Zabawy jest zastosowanie technicznych elementów Bojowego Hopaka w pojedynku oraz wchodzenie i wychodzenie z bojowego dystansu. Do zawodów dopuszcza się "Nowików", którzy z sukcesem zdali egzamin techniczny na poziom zaawansowania "Żowtiak".
      Bornia
      rodzaj pojedynku z dozwolonym kontaktem. W Borni dozwolona jest seryjna praca na średnim oraz dalekim dystansie. Do zawodów dopuszcza się "Żowtiaków", którzy z powodzeniem zdali egzamin techniczny na poziom zaawansowania "Sokił".
      Herc
      rodzaj pojedynku z pełnym kontaktem. W Hercu przewiduje się kilkanaście rodzajów zmagań, które są zgodne z zasadami zawodów odpowiadających dzisiejszym międzynarodowym analogom systemów bojowych - odpowiednio stylu K1, PRIDE. Do zawodów dopuszcza się "Sokołów", którzy z sukcesem zdali egzamin techniczny na poziom zaawansowania "Jastrub".

    • Bojowym
      Kierunek Bojowy

      Kierunek Bojowy - przeznaczony dla najlepszych uczniów Sportowego kierunku Bojowego Hopaka oraz skierowany na wszechstronne wychowanie stanu wojowników (stanu rycerskiego) w państwie: wojskowych, pracowników służb specjalnych oraz innych państwowych struktur. Kierunek bojowy określa drogę rycerza Obrońcy Ojczyzny, Rodziny i Rodu.

      Kierunek bojowy przeznaczony jest przede wszystkim dla wychowania stanu wojowników (stanu rycerskiego). W kierunku bojowym kształcą się ludzie, którzy swoje życie poświęcają służeniu Ojczyźnie.

      Kierunek bojowy Bojowego Hopaka na celu:
      1. Opanowanie technik przeżycia, umiejętności przezwyciężania w niebezpiecznych oraz ekstremalnych sytuacjach.
      2. Doskonalenie umiejętności władania wszystkimi dostępnymi rodzajami broni, zarówno białej, jak i palnej.
      3. Sprzyjanie Zbrojnym Siłom państwa, ministerstwom, służbom specjalnym oraz innym państwowym strukturom w przygotowaniu kadr.

      Kierunkiem bojowym w szkole Bojowego Hopaka mogą zajmować się uczniowie, którzy z powodzeniem zajmują się kierunkiem sportowym, zdali egzaminy techniczne, egzaminy w kategoriach Odnotan, Tan-Dwobij i teoretyczne na poziom zaawansowania "Jastrub" z oceną "dobrą" bądź "bardzo dobrą", zahartowują się w pojedynkach poziomu "Herc", zarówno bez, jak i z wykorzystaniem broni białej.

      Kierunek ten dostępny jest również dla pracowników struktur wojskowych - zarówno oficerów, jak i szeregowym.

    Nauka sztuki walki Bojowy Hopak może odbywać się na kilka sposobów: na regularnych treningach, podczas obozów dla dzieci oraz w czasie seminariów naukowo-szkoleniowych.

    Regularne treningi zgodnie z wymaganiami odbywają się 2-3 razy w tygodniu. Tutaj uczniowie stopniowo opanowują technikę i filozofię Bojowego Hopaka.

    Na obozach dla dzieci zajęcia przeprowadzane są w formie zabaw i gier, naucza się także piosenek.

    Seminaria naukowo-szkoleniowe prowadzone są zwykle w trybie dwutygodniowego szkolenia, podczas którego codziennie przeprowadzane są treningi i wykłady. Prowadzone są też zajęcia ze śpiewu. Seminarium stanowi okazję do znacznego poprawienia kondycji fizycznej oraz uzyskania wielu praktycznych informacji na temat zdrowego stylu życia. Jednocześnie uczestnicy poznają tajniki jednej z najprostszych i najbardziej efektywnych technik samoobrony.

    Między osobami trenującymi Hopak (Hopakiwciami) rozwijają się więzi przyjaźni. Kładzie się również nacisk na propagowanie zdyscyplinowania i odpowiedzialności, co jest istotne dla rozwoju najmłodszych uczestników.

    W międzynarodowych naukowo-szkoleniowych seminariach z Bojowego Hopaka brali już udział przedstawiciele z Ukrainy, Polski, Libanu oraz Kanady.

  • Założyciel Stylu
    Portret Założyciela Bojowego Hopaka

    Wołodymyr Stepanovycz Pyłat

    • Prezydent Międzynarodowej Feredacji Bojowego Hopaka (MFBH)
    • Założyciel stylu Bojowy Hopak,
    • Najwyższy Nauczyciel stylu Bojowy Hopak,
    • Hetman-ataman Kozackich Wojsk Ukrainy,
    • Doradca Hetmana Ukraińskiego Kozactwa.
    Młodość

    Wołodymyr Stepanowycz Pyłat pochodzi z rycerskiego, kozackiego, rodu, który od XVI wieku pieczętuje się herbem „Nowy”. Urodził się we Lwowie. Jego dziadek, ze strony matki, Andrij Hidej służył w osobistej ochronie cesarza austro - węgier Franciszka Józefa. We wsi Zawydowyczi koło Gródka, skąd pochodzi, od najdawniejszych czasów istniała szkoła, w której uczono dzieci różnych technik walki. Hidej kontynuując rodzinne tradycje nauczał również swego wnuka.
    Jeszcze jako dziecko, w 1962 roku Pyłat rozpoczął trenowanie gimnastyki sportowej. Ale już przed tym dbał o sprawność fizyczną w domu, dzięki czemu z łatwościa robił szpagat i podciągał się na drążku dziesięć razy. Po czterech latach przeszedł do sekcji walki wolnej, gdzie ćwiczył przez dwa lata. Kilkanaście razy brał udział w turniejach, gdzie zwyciężał w walkach z doświadczonymi zawodnikami.
    Począwszy od 1968 roku trenował Kyokushin karate. W 1977 otrzymał czarny pas i przez osiem lat, jako sensei, prowadził szkołę tego stylu. Równolegle z tym zgłębiał tajniki Goju Ryu, Sone, karate – do (zarówno według Funakoshi, jak i Nakayama), kickboxingu, jiu-jitsu i aikido.

    Kariera

    Początek lat osiemdziesiątych przyniósł szkole karate Wołodymyra Pyłata tryumfy nad innymi szkołami sztuk walki na ukrainie. Przeszła z poziomu nauczania w radzieckiej Ukrainie na poziom całego ZSRR. Sukces szkoły był niezwykły, niemal wszystkie walki Wołodymyr Pyłat i jego uczniowie wygrywali przez nokaut. Była to w tym czasie jedyna szkoła we Lwowie, która w pełni praktykowała formułę full contact. To w tej właśnie szkole po raz pierwszy na terytorium Związku Radzieckiego zaczęto stosować profesjonalne ochraniacze rąk, nóg, klatki piersiowej i głowy. W radzieckim środowisku sztuk walki szkołę Pyłata nazywano „szkołą łamignatów".

    Wołodymyr zawsze był dumny ze swego pochodzeniem. Perspektywa poświęcenia całego swego życia sztukom walki odległej i obcej mu kulturowo Japoni przeczyła jego poglądom i przekonaniom. Swój wolny czas Wołodymyr Pyłat coraz częściej poświęcał gruntownym badaniom nad rodzimą, krajową, spuścizną sztuk walki.

    Z czasem Wołodymyr Piłat porzucił karierę senseja i w 1985 r. odtworzył sztukę walki „Hopak” (najdawniejszą europejską sztukę walki). Dzięki rodowej wiedzy, nabytemu doświadczeniu oraz wiedzy zdobytej od mistrzów, ukształtował kompleksowy system rozwoju osobistości „Boyovyi Hopak” ( pol. Bojowy Hopak ).

    Poza sosiągnięciami sportowymi, Wołodymyr Pyłat zajmuje się również działalnością naukową. Na dzień dzisiejszy rezultatem jego pracy jest kilkanaście książek, tysiące artykułów i publikacji na temat sztuk walki, historii, wychowania, zdrowia, kultury.

    W.Pyłat od ponad 40 lat praktykuje różne metody leczenia naturalnego, w tym także „medycynę ludową”. Przeprowadza warsztaty z masażu, ziołolecznictwa, radiestezji, piramidologii.

  • Historia Szkoły

    Historia szkoły Bojowego Hopaka

    Pracę nad odrodzeniem Bojowego Hopaka Wołodymyr Pyłat rozpoczął w 1985 roku. W tym też roku zapoczątkowano eksperymentalną szkołę, badającą Hopak jako sztukę walki. Już od samego początku powstania Bojowego Hopaka widać było duże zainteresowanie młodzieży odrodzoną kozacką rycerską sztuką walki. Od 1990 roku rozwój Hopaka odbywał się pod pieczą organizacji folklorystyczno-sportowej „Halicka Sicz”, którą stworzył i kierował W.Pyłat. OFS „Halicka Sicz” była pierwszą organizacją, która oficjalnie rozpoczęła upowszechnianie Hopaka jeszcze w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Wychodząc z założenia, że sztuka walki miała głębokie kulturowe korzenie, „Halicka sicz” jako pierwsza na Ukrainie zjednoczyła sport i kulturę. Warto zauważyć, że Ukraina stała się niezależna w 1991 roku, dlatego cała praca W.Pyłata w odrodzeniu sztuki walki była nadzwyczaj niebezpieczna oraz ryzykowna dla jego kariery i życia.

    Na prośbę uczniów oraz zwolenników Hopaka, założyciel stylu wydał pierwszą książkę, zatytułowaną „Tradycje Ukraińskiej Narodowej kultury fizycznej” („Традиції Української Національної Фізичної Культури”,), która jako pierwsza w naukowo-popularnej formie przedstawiała Hopak jako sztukę walki. Od tego czasu Szkoła Bojowego Hopaka zaczęła się rozwijać bardzo szybko. Od 1985 do 1995 roku Nauczyciel przeprowadził około 50 seminariów, które wychowały wielu trenerów, instruktorów oraz nauczycieli Bojowego Hopaka.

    W 1994 roku została wydana druga książka, „Bojowy Hopak”. W 1995 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa Ukrainy z Bojowego Hopaka. Już w 1996 roku ilość uczniów, trenujących Bojowy Hopak, sięgała 3.500-4.000 osób.

    W 1996 r. we Lwowie odbyły się pierwsze ogólnoukraińskie zawody z Hopaka Bojowego. Wzięło w nich udział ponad 150 uczestników. W drugich zawodach było już 300 uczestników z 8 różnych obwodów Ukrainy.

    W 1997 roku zarejestrowano Centralną Szkołę Bojowego Hopaka. W tym też roku, Zebranie Centralnej Szkoły Bojowego Hopaka, mianowało Wołodymyra Pyłata, jak założyciel stylu, dożywotnio Najwyższym Nauczycielem Bojowego Hopaka.

    W 1998 roku zostały wydane książeczki z opracowaniem techniki na 2 pierwsze stopnie zaawansowania.

    Ze względu wzrastającą z roku na rok ilość uczniów, w 1991 roku Najwyższy Nauczyciel opracował szkoleniowo-metodyczny podręcznik do Bojowego Hopaka.

    W 2000 roku, na 15 rocznicę szkoły, W.Pyłat opracował oraz wydał podręcznik do nauki Bojowego Hopaka dla uczelni wychowania fizycznego. 2000 rok był szczególnym również dlatego, że Dniprodzierżyński koledż wychowania fizycznego otworzył specjalizację „Bojowy Hopak”. Tam też przeprowadzono badania naukowe. Wyniki ukazują dużą przewagę Hopaka nad zwyczajnymi zajęciami wychowania fizycznego w poprawie zdrowia młodzieży.

    W 2001 roku była stworzona i zarejestrowana Międzynarodowa Federacja Bojowego Hopaka.

    7-15 października 2001 roku w Południowej Korei odbył się IV światowy festiwal sztuk walki. Delegacja Bojowego Hopaka, spośród 60 różnych stylów, zajęła III miejsce. Hopak na tyle spodobał się uczestnikom, że nawet mnisi ze sławnego klasztoru Shaolin przejawili chęć podzielenia się swoimi tajemnicami. W zamian za to otrzymali podręcznik do Bojowego Hopaka.

    Od roku 1985 do 2001, przeprowadzono 64 obozy szkoleniowe dla dzieci oraz ok. 150 naukowo-szkoleniowych seminariów z Bojowego Hopaka.

    Ze względu na duże zainteresowanie kobiet tą sztuką walki, Główny Nauczyciel na bazie Bojowego Hopaka stworzył szkołę „Asharda”. Ta sztuka walki bazowała na technikach Hopaka, ale uwzględniała anatomiczno-fizjologiczne możliwości kobiet. W 2003 roku wyszła książka „Asharda”.

    W 2004 roku W.Piłat wydał jedyny w europie „Kodeks rycerskiego Honoru”.

    W 2008 roku wyszła kolejna książka o Ashardzie, która opisywała technikę na 2 poziom.

    W 2014 roku Hopak wziął udział w 3. Światowym Naukowym Kongresie Sportów Walki i Sztuk Walki. W Kongresie uczestniczyli eksperci oraz naukowcy z Japonii, USA, Niemiec, Portugalii, Brazylii, Tajlandii, Czech, Turcji, Włoch, Słowenii, Holandii, Korei i Chin, a prezentacja dokonań i dorobku Federacji Bojowego Hopaka spotkała się z wyrazami ich najwyższego uznania.

    Do 2015 roku odbyło się 22 mistrzostw Ukrainy z Bojowego Hopaka oraz 4 Mistrzostwa z mieszanych sztuk walk, na zasadach Bojowego Hopaka. Opublikowano około 15 książek. (książeczka zaliczeniowa, Żowtiak… inne).

    Bojowy Hopak w Polsce

    W Polsce Hopak zaczął rozwijać się od 4 lat. Pierwsze eksperymentalne treningi rozpoczęły się w 2011 roku.

    Od tego czasu popularność Hopaka rośnie z roku na rok.

    W przeciągu ostatnich 2 lat zorganizowano ponad 40 pokazów w całej Polsce, 20 prezentacji oraz warsztatów. Przeprowadzono kilka spotkań z Założycielem stylu oraz szereg wykładów o tematyce prozdrowotnej.

    Przedstawiciele Bojowego Hopaka z Warszawy występowali również za granicą, między innymi w Czechach, na Węgrzech oraz w Ukrainie.

    Pod koniec 2014 roku zostało założone stowarzyszenie Art Hopak, które zajmuje się rozwojem Bojowego Hopaka.

    Każdego roku ilość uczniów zwiększa się i otwierane są nowe grupy.